BIOGRAFIE
Een doodgewone jongen
Michael werd geboren op vrijdag 20 augustus in de hete zomer van 1976. Drie weken te vroeg. Er was dan ook zoveel te doen: zoveel boeken te lezen, zoveel muziek te beluisteren, zoveel vrienden te leren kennen en zoveel landen te ontdekken. Je kon er maar beter vroeg genoeg aan beginnen.
Hij beleefde zorgeloze kinderjaren in Mollem, Jette en Grimbergen. Op straat spelen, fietsen, boeken lezen en niets doen. Het was een tijd waarin je nog geen veiligheidsgordel in de auto droeg, waarin je via de achterdeur bij de buren binnenliep en waarin je tijdens een vlucht naar Amerika even dag mocht zeggen aan de piloten in de cockpit. Andere tijden dus.
Zijn mama vertelde hem sprookjes en zelfverzonnen verhalen over Sterrenvriendje. Zijn opa maakte lange wandelingen met hem en legde hem uit dat hij altijd op de witte strepen van het zebrapad moest stappen. Onder de zwarte vlakken zaten namelijk krokodillen.
Michael nam het allemaal voor waar, genoot van de verhalen en droomde ervan om ridder te worden. Een doodgewone jongen dus.
X-scape
Tienerjaren zijn harde jaren. Alles verandert. School, vrienden, lichaam. En af en toe wordt het je te veel. Dan wil je even aan de realiteit ontsnappen.
Michael zat in het Sint-Pieterscollege te Jette en hoewel hij er graag zat, baalde hij ook regelmatig van al die belachelijke regeltjes à la jongens met lang haar mogen geen staartjes dragen, meisjes wel. Dan was hij blij dat hij zijn hart kon ophalen bij de scouts (leve de jeugdbewegingen!), zijn longen uit zijn lijf kon zingen met al die ninetiesmuziek of zich kon verliezen in een van die fantastische jeugdboeken.
Zijn frustraties kon hij kwijt in een dagboek en van elke reis maakte hij wel een verslag. Ondertussen leerde hij pianospelen en schreef hij zijn eerste songs (tekst en muziek) in het Engels en het Nederlands. Hij probeerde enkele muziekgroepjes uit de grond te stampen maar zonder veel succes.
Zo spartelde hij zonder al te grote kleerscheuren door zijn puberteit met muziek en boeken als escapade uit de dagelijkse sleur. En hij droomde ervan om rockmuzikant te worden.
Het spel is uit
En toen was de speeltijd voorbij. Tijd om te studeren, tijd om je weg te zoeken in het leven.
Hoewel Michael een wiskundige richting had gevolgd (ja, er bestaan schrijvers die van wiskunde houden :) ), besloot hij toch om talen te studeren. De laatste jaren had hij les gekregen van gepassioneerde leerkrachten Nederlands, Frans en Engels, die hem begeesterd hadden. In 1994 schreef hij zich in aan de Vlekho te Brussel om vertaalkunde Nederlands-Frans-Spaans te studeren. Via het Erasmusproject studeerde hij een half jaar in Frankrijk en als thesis vertaalde hij Le jour du chien van Caroline Lamarche naar het Nederlands.
Ook op muzikaal vlak zat hij niet stil. Naast piano leerde hij accordeon spelen en ging daarmee aan de slag in enkele muziekbandjes. Uiteindelijk ontmoette hij Wouter tijdens een scoutscursus en samen besloten ze om Sens Unique (worldfolkrock à la française) op te richten. Ze schreven hun eigen nummers, waarvoor Michael het gros van de Franstalige teksten neerpende, en ze zochten hun weg in het muzikale landschap.
Maar er moest ook brood op de planken komen. Als scoutsleider had hij altijd graag met groepen gewerkt en dat zocht hij ook in zijn job. Hij begon als leerkracht Nederlands in middelbare scholen en cvo's te werken. Uiteindelijk kon hij voltijds aan de slag in CVO-KHNB (het huidige CVO Semper) waar hij Nederlands aan anderstalige volwassenen geeft.
In de liefde ging ook alles goed want toen hij Katrien ontmoette, voelde het als thuiskomen. Vanuit Leuven verhuisden ze naar Heverlee om zich uiteindelijk in Kortenberg te vestigen. Ze trouwden in 2005 en kregen 2 kinderen, Seppe en Lobke.
En opeens had Michael het door. Liefde geven en krijgen, muziek spelen, teksten schrijven, creatief met groepen werken. De speeltijd was nog lang niet voorbij.
De afspraak
En zo kabbelde het leven verder. Alles ging zijn doodgewone gangetje. Michael bracht de kinderen elke dag naar school en zag hoe ze de straat overstaken. Ze stapten enkel op de witte strepen van het zebrapad en niet op de zwarte vlakken. Net zoals hij als kind had gedaan. Maar waarom eigenlijk? Wat zou er gebeuren als je dat niet deed?
Er borrelde iets in Michaels hoofd en aangezien de speeltijd nog niet voorbij was, mocht hij doen wat hij wou. Ook een verhaal proberen te schrijven. In januari 2016 zette hij zich aan een eerste manuscript, een verhaal voor kinderen van 10 tot 12 jaar met als titel Een doodgewone jongen. De eerste reacties waren hartverwarmend.
En toen werd het 22 maart 2016. Geen doodgewone dag. Op die zwarte dinsdag pleegden terroristen twee aanslagen in België: één op de luchthaven van Zaventem -op 4 kilometer van Michaels woonplaats- en één in het metrostation Maalbeek te Brussel -waar hij regelmatig passeerde. Hoewel niemand van de slachtoffers tot zijn kennissenkring behoorde, kwam het heel dichtbij. De goesting om te schrijven werd een noodzaak.
Diezelfde dag schreef Michael een gedicht dat viraal ging, diezelfde week schreef hij een songtekst voor Sens Unique, diezelfde zomer werd hij 's nachts wakker met een ingeving voor een verhaal: twee jongens maken zich klaar want ze hebben allebei een afspraak, de ene met het leven, de andere met de dood.
Even later had Michael een afspraak bij uitgeverij Van Halewyck (nu Pelckmans Uitgevers) om over dit verhaal te praten. Die was meteen verkocht en in oktober 2018 verscheen zijn debuut De afspraak. De recensies spraken van 'een verhaal dat je naar de keel grijpt'.
Ook voor Een doodgewone jongen vond hij een uitgeverij. In maart 2021 verscheen dit jeugdboek bij Beefcake Publishing. Het kreeg zulke goede reacties dat een vervolg niet uit kon blijven. Het boek werd een reeks en in oktober 2022 verscheen het tweede deel met als titel Het spel is uit.
2022 was trouwens een heel goed boekenjaar want in augustus verscheen ook X-scape, een bloedstollende YA-thriller -genomineerd voor De Leesjury '23-'24- over Amber die wakker wordt in een onbekende ruimte met vier mensen die ze niet kent. Ze worstelt echter met persoonlijke problemen en terwijl de andere lotgenoten op zoek gaan naar de uitgang, gaat zij op zoek naar zichzelf.
En dat doet Michael ook, en heeft hij altijd gedaan: op zoek gaan naar wie hij is. Het jongetje, de verhalenfanaat, de speelvogel, de natuurontdekker, de verhalenverslinder, de songsmid, de talenliefhebber, de verhalenverteller, de lesgever. En dan blijkt er plots een schrijver in je te wonen.
Het is nooit te laat om je dromen na te jagen.